Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈknɔrə(n)/ |
Trennung | knor·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) knor | (ik) knorde |
(jij) knort | (jij) knorde |
(hij) knort | (hij) knorde |
(wij) knorren | (wij) knorden |
(jullie) knorren | (jullie) knorden |
(gij) knort | (gij) knordet |
(zij) knorren | (zij) knorden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) knorre | (dat ik) knorde |
(dat jij) knorre | (dat jij) knorde |
(dat hij) knorre | (dat hij) knorde |
(dat wij) knorren | (dat wij) knorden |
(dat jullie) knorren | (dat jullie) knorden |
(dat gij) knorret | (dat gij) knordet |
(dat zij) knorren | (dat zij) knorden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
knor | knort |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
knorrend, knorrende | (hebben) geknord |
Deutsch | grunzen |
---|---|
Englisch | grunt |
Esperanto | grunti |
Finnisch | röhkiä |
Französisch | grogner |
Katalanisch | grunyir |
Spanisch | gruñir |