Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /bəˈleɣərə(n)/ |
Trennung | be·le·ge·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) beleger | (ik) belegerde |
(jij) belegert | (jij) belegerde |
(hij) belegert | (hij) belegerde |
(wij) belegeren | (wij) belegerden |
(jullie) belegeren | (jullie) belegerden |
(gij) belegert | (gij) belegerdet |
(zij) belegeren | (zij) belegerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) belegere | (dat ik) belegerde |
(dat jij) belegere | (dat jij) belegerde |
(dat hij) belegere | (dat hij) belegerde |
(dat wij) belegeren | (dat wij) belegerden |
(dat jullie) belegeren | (dat jullie) belegerden |
(dat gij) belegeret | (dat gij) belegerdet |
(dat zij) belegeren | (dat zij) belegerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
beleger | belegert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
belegerend, belegerende | (hebben) belegerd |
Deutsch | belagern |
---|---|
Englisch | besiege; beleaguer |
Esperanto | sieĝi |
Färöerisch | kringseta |
Französisch | assiéger |
Italienisch | assediare |
Portugiesisch | assediar; cercar; sitiar |
Saterfriesisch | beleegerje |
Schwedisch | belägra |
Spanisch | asediar; sitiar |
Tschechisch | obléhat |
Westfriesisch | belegerje |