Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈsxruvə(n)/ |
Trennung | schroe·ven |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) schroef | (ik) schroefde |
(jij) schroeft | (jij) schroefde |
(hij) schroeft | (hij) schroefde |
(wij) schroeven | (wij) schroefden |
(jullie) schroeven | (jullie) schroefden |
(gij) schroeft | (gij) schroefdet |
(zij) schroeven | (zij) schroefden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) schroeve | (dat ik) schroefde |
(dat jij) schroeve | (dat jij) schroefde |
(dat hij) schroeve | (dat hij) schroefde |
(dat wij) schroeven | (dat wij) schroefden |
(dat jullie) schroeven | (dat jullie) schroefden |
(dat gij) schroevet | (dat gij) schroefdet |
(dat zij) schroeven | (dat zij) schroefden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
schroef | schroeft |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
schroevend, schroevende | (hebben) geschroefd |
Dänisch | skrue |
---|---|
Deutsch | schrauben |
Englisch | screw |
Esperanto | ŝraŭbi |
Papiamento | skruf |
Portugiesisch | atarraxar; parafusar |
Saterfriesisch | skruuwje |
Schwedisch | skruva |
Scots | screw |
Spanisch | atornillar; fijar con tornillos |
Sranan | skrufu |
Westfriesisch | skroeve |