Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /frɵˈstreːrə(n)/ |
Hyphenation | frus·tre·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) frustreer | (ik) frustreerde |
(jij) frustreert | (jij) frustreerde |
(hij) frustreert | (hij) frustreerde |
(wij) frustreren | (wij) frustreerden |
(jullie) frustreren | (jullie) frustreerden |
(gij) frustreert | (gij) frustreerdet |
(zij) frustreren | (zij) frustreerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) frustrere | (dat ik) frustreerde |
(dat jij) frustrere | (dat jij) frustreerde |
(dat hij) frustrere | (dat hij) frustreerde |
(dat wij) frustreren | (dat wij) frustreerden |
(dat jullie) frustreren | (dat jullie) frustreerden |
(dat gij) frustreret | (dat gij) frustreerdet |
(dat zij) frustreren | (dat zij) frustreerden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
frustreer | frustreert |
Participles | |
Present participle | Past participle |
frustrerend, frustrerende | (hebben) gefrustreerd |
English | frustrate |
---|---|
Esperanto | frustri |
German | frustrieren |
Portuguese | frustrar |